Wersalka, tapczan, kanapa – to nie to samo. Zobacz, dlaczego popełniałeś błąd

Biła rekordy popularności w ostatnich dekadach dwudziestego wieku w Polsce. Wybierana jako produkt krajowy i przede wszystkim mebel niezabierający dużo miejsca. Ze względu na mechanizm, który przejmował w jednym punkcie duże siły, często ulegała awariom np. przez odkręcanie się śrub mocujących do głównego korpusu mebla.

Wersalka składa się z podstawy w formie skrzyni, w której przechowuje się pościel oraz dwóch ram tapicerowanych, połączonych ze skrzynią i między sobą metalowymi mechanizmem. Jedną z ram unosi się do góry i z łóżka tworzy się coś na kształt sofy.

Sam pomysł na taki mebel wywodzi się od innych rozkładanych mebli do spania, takich jak tzw. fotel amerykanka*. W produkcji jest od około połowy XX wieku. Nazwa pochodzi od Wersalu, słynnego francuskiego pałacu. Nazwa ta jednak występuje tylko w Polsce.

*Fotel typu amerykanka to fotel – leżanka, składający się ze skrzyni z poręczami i przeważnie trzech małych materaców naciągniętych na ramy i połączonych zawiasami ze skrzynią. Amerykanka jest nazwą potoczną, powstałą w kręgach projektantów w 20-leciu międzywojennym. W Polsce meble tego typu były produkowane między innymi przez Spółdzielnię Artystyczną “Ład”.

Mebel bardzo podobny do wersalki, ale jednak o innej budowie i przeznaczeniu. O ile, w przypadku wersalki czas poświęcony do siedzenia i leżenia powinien się równoważyć, to kanapa stworzona jest głównie do siedzenia. Niektóre modele jednak mogą mieć funkcje spania.

Jest to mebel o konstrukcji szkieletowej z oparciem, siedzeniami i poręczami bocznymi. W przypadku kanapy z funkcją spania mechanizm najczęściej polega na składaniu oparcia i wysuwaniu siedziska tworząc niewielkie łóżko.

Nazwa kanapa pochodzi od angielskiego słowa, które oznacza leżenie  – couch. Sam mebel wywodzi się od starożytnej leżanki i urządzeń do siedzenia zwanych cassapanca. W Polskiej kulturze kanapa (z funkcją spania bądź bez) jest znana od XVII wieku i była ozdobą salonów, buduarów czy holi.

Kolejny mebel, który wszyscy mylą z wersalką. A różnica między obydwoma meblami jest znacząca. Tapczan to drewniane pudło obite w górnej części tkaniną dekoracyjną. W środku znajduje się miejsce na pościel i poduszki.

Niektóre wersje tapczanów posiadają na jednej bądź dwóch ściankach drewniane oparcie, co oznacza, że mebel najlepiej ustawić przy jednej ze ścian bądź w rogu. Mebel jest znany w Polsce od XVIII wieku, a obecny jego wygląd wywodzi się z Francji. Nazwa natomiast najprawdopodobniej jest zaczerpnięta z francuskiego stylu divan a la turque.

A co, gdy nie jesteśmy ograniczeni metrażem? Wtedy możemy pozwolić sobie na “prawdziwe” łóżko. Najprostszym i najtańszym rozwiązaniem będzie łóżko ramowe. Tego typu mebel składa się ze stabilnej ramy oraz materaca, który dobiera się do własnych potrzeb.

Najtańsze modele oferują gołą ramę, która podczas schodzenia z łóżka może uwierać w nogi. Dlatego producenci oferują również ramy fabrycznie obite miękkim materiałem.

Ten typ łóżek jest bardzo popularny w USA. Meble te składają się zasadniczo z dwóch elementów. Dolnej skrzyni drewnianej stojącej na nóżkach i wypełnionej sprężynami bonellowymi, której zadaniem jest dźwiganie materaca oraz sprężynowego materaca kieszonkowego umieszczonego na skrzyni ze sprężynami. Taka konstrukcja sprawia, że powierzchnia do spania znajduje się dość wysoko.

Eksperci zwracają uwagę, że to obecnie najwygodniejszy typ łóżek, jaki można spotkać na rynku. Przynajmniej dwa wysokie materace umożliwiają łatwą zmianę pozycji ciała z leżącej do stojącej i na odwrót, szczególnie seniorom.

Łóżka te ponadto są często wyposażone w wezgłowie (tapicerowany szczyt górny), tapicerowany szczyt dolny oraz toper (cienki materac wierzchni).

Wśród mebli do spania można wymienić również mniej znane elementy wystroju, np. szezlong. Jest to połączenie kanapy z fotelem, którego charakterystycznym elementem jest wezgłowie, umożliwiające wygodny odpoczynek. Na szezlongu przybiera się najczęściej pozycję półleżącą. Nie da się nie zauważyć, że mebel przypomina nieco tapczan. Niestety, nie posiada od miejsca na pościel i posadowiony jest na cienkich (najczęściej) nóżkach.

Rozkwit popularności tego mebla datuje się na XVIII i XIX wiek (styl rokoko), natomiast pierwsze szezlongi powstały już w XVII wieku. Sama nazwa pochodzi z francuskiego – chaise longue, co można przetłumaczyć na długi fotel.

Rekamiera to tak naprawdę odmiana szezlonga. Kluczowa różnica polega na tym, że mebel posiada dwa wysokie oparcia po przeciwnych stronach. Niczym w tureckim siedzisku – otomanie.

Mebel charakterystyczny dla francuskiego dyrektoriatu, ale rozpowszechniony na całym świecie. Termin pochodzi od nazwiska Juliette Récamier przedstawionej na obrazie J.L. Davida, która zajmuje miejsce na takim właśnie meblu.

W Polsce hamaki są najczęściej używane na wolnym powietrzu w sezonach urlopowych, ale np. są to najpopularniejsze łóżka w wielu regionach Ameryki. Hamak to kawałek materiału bądź sieci, który rozwiesza się między dwoma punktami.

Jak podaje książka “Historia żeglarstwa w 100 przedmiotach” Barrego Pickthall’a, hamak najprawdopodobniej został wynaleziony przez Majów około tysiąca lat temu. Pierwszym Europejczykiem, który natknął się na ten typ łóżka, był Krzysztof Kolumb, który sprowadził hamaki do Europy i szybko stały się one popularne na okrętach. Co ciekawe, pozostawały w użyciu w brytyjskiej marynarce w praktycznie niezmienionej formie aż do lat 50. XX wieku.